De eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Annemoon
04 Februari 2013 | Indonesië, Bandung
Selamat Siang!
De eerste 3 dagen zitten er alweer bijna op maar ik heb nu al zoveel te vertellen! Dus ik zal bij het begin beginnen en proberen het niet al te lang te maken;).
Mijn reis hier naartoe verliep goed. Behalve een paar keer flinke turbulentie richting Singapore ging het prima. Toen ik in Singapore aankwam voelde ik me al gelijk een attractie. Ik zat te wachten op mijn volgende vlucht toen er opeens een vrouw naast me kwam zitten. Haar man wilde haar op de foto zetten en hij riep wel 3 keer ‘smile’ en toen ik keek maakte hij een foto en bedankte ze me en wilden ze van alles van me weten. Een beetje ongemakkelijk was het wel maar ik kon er wel om lachen. Ik hoorde dat het nog veel vaker gaat gebeuren dat ze met je op de foto willen dus ik ben heel benieuwd.
Toen ik in op het vliegveld in Bandung aankwam en alle controles had gehad wilde ik de ‘aankomsthal’ inlopen. Nou, die is er dus niet. Ik liep door het poortje en je stond gelijk buiten en daar stond iemand met mijn naam op een bordje te wachten. Het is echt een superklein vliegveld midden in de stad. Ik vroeg aan hem waar ik geld kon pinnen maar hij sprak natuurlijk geen woord Engels. Dus ik zat het uit te beelden en ik liet mijn portemonnee zien en toen hij het begreep wees hij naar binnen maar daar kon je alleen maar geld wisselen en ik had helemaal niks bij me. Dus op zoek naar een ATM. Eindelijk gevonden en natuurlijk staan er geen euro’s op dat apparaat dus ik had geen idee hoeveel ik moest pinnen om de taxi en mijn kamer te betalen. Dus op de gok dan maar wat proberen.
Onderweg naar de homestay ‘Bakti Kawaluyan’, waar ik de komende 2 maanden verblijf, hebben we wel 3 keer bijna een aanrijding gehad. De scooters vliegen overal tussendoor en rijden zelfs op de andere weghelft om in te halen terwijl er verkeer aankomt. Heelhuids aangekomen op mijn kamer vraag ik aan de vrouw die alles regelt daar waar er een supermarkt is. Zij spreekt gelukkig redelijk goed Engels maar haar tekenkunsten zijn echt belabberd. Ze tekende een plattegrond voor mij uit om naar de Paris of Java te gaan. Dat is een groot winkelcentrum. Ik snapte echt niks van de tekening dus ze had geregeld dat ik achterop de scooter moest bij de jongen die bij ons poetst. Ik had net de rit vanaf het vliegveld overleeft dus ik zag het niet helemaal zitten maar ik wilde liever ook niet verdwalen dus ben ik achterop gesprongen. We moesten echt door super smalle steegjes waar iedereen doorheen loopt dus het was af en toe echt heel krap. Het winkelcentrum is echt heel groot en ze hebben winkels zoals de Bershka, Zara, en Esprit dus ik ga me hier zeker niet vervelen! Er is hier ook een Ci-walk en die heeft ook echt van alles!
Verder heb ik een paar Nederlanders en een Indonesisch meisje ontmoet waar ik ’s avonds mee ben gaan eten en natuurlijk wie is de mol gekeken! Het duurt wel een dag voordat een aflevering is gedownload maar zo missen we niks:) We zijn met een ‘Ankot’ naar hun toe gegaan. Dit zijn kleine busjes waar je met meer mensen in zit en ze hebben geen halte en stoppen overal waar je maar wil in of uit stappen. Heel vaag systeem en ik snap nog steeds niet welk busje nou waar heen gaat. Toen we zaten te eten kregen we ook bezoek van ratten, een kakkerlak en een rare vliegende spin ofzo. Maar gelukkig ben ik niet de enige schijtluis en heb ik er op mijn eigen kamer gelukkig nog geen last van gehad.
Zondag ben ik met hun gaan zwemmen in een sportschool. Ze hebben daar echt van alles en het is echt heel dichtbij. Om daar te gaan zwemmen moet je officieel lid zijn dus ik ben stiekem naar binnen gegaan want er controleert echt niemand. Alleen toen hadden we een klein probleempje want we hadden allemaal een bikini aan en alle vrouwen die daar zwommen hadden t-shirtjes en leggings aan. Er zijn hier veel moslims en je wordt sowieso al aangekeken omdat je blank bent dus je kunt je maar beter een beetje bedekken. Maar na een hoop twijfel zijn we er toch maar in onze bikini ingegaan.
Vandaag heb ik Erita ontmoet. Zij gaat mij helpen met mijn onderzoek hier en ze heeft me het ziekenhuis en de kliniek laten zien. Dit ligt op 5 minuten lopen van mijn kamer. Ik ben echt aan iedereen die we tegenkwamen voorgesteld. Van dokters tot bewakers en ik weet van bijna niemand meer de naam... Het ziekenhuis is echt een beetje zoals ik het had verwacht. Ze hebben een tegelpad met een dakje erboven en je kunt links en rechts afslaan om naar verschillende afdelingen te gaan. Er wordt wel continue gepoetst dus het is heel schoon. In de wachtkamers is het echt super druk en mensen blijven vaak voor de deur slapen omdat ze van ver moeten komen en het niet te bereizen is in één dag. De kliniek zit tegenover het ziekenhuis en heeft op de begane grond ook geen muren langs het pad. Dit betekent dus dat als het regent, het water dus ook over het gangpad kan stromen.
Met de regen valt het hier verder wel mee. Als het regent, dan regent het ook echt heel hard en stroomt het over de straten heen. Er is niet overal een stoep dus dan moet je echt door het stromende water lopen en wordt je nat gespetterd door de auto’s die langs rijden. Wel lekker verfrissend!
We hebben vandaag ook vergaderd over mijn onderzoek. Als het goed is kan ik volgende week beginnen met testen. De ethische commissie hier moet eerst nog toestemming geven en ze willen eerst de vragenlijsten in Bahassa vertalen. Erita was hier vandaag al fanatiek mee bezig en zat overal waar we even moesten wachten druk te schrijven. Ze probeert mij ook wat woorden te leren maar ik weet de woorden nu al niet meer. Dus ik heb me voorgenomen om fanatiek met mijn lesboeken elke dag een uurtje te oefenen. Ze kunnen mijn naam hier trouwens niet zo goed uitspreken dus toen ik voorstelde om het dan maar op Anne te houden waren ze helemaal gelukkig haha.
Morgen mag ik met een dokter van de kliniek mee naar Bekasi. Dat ligt ten oosten van Jakarta en is ongeveer drie uur rijden. De toch daar naartoe lijkt me heel leuk en we gaan daar een andere kliniek bezoeken. Dus ik ben heel benieuwd.
Oh en het eten is hier echt heel lekker! We kunnen helaas niet koken in het gebouw waar we wonen maar je kunt voor nog geen euro echt heel lekker eten halen bij kraampjes die het daar ter plekke voor je klaar maken. Het schijnt goed klaar gemaakt te worden en de rest is er nog niet ziek van geworden. Ze hebben echt van alles om voor je te maken dus daar ga ik vaker mijn eten halen!
Ik ga nu stoppen voordat ik in al mijn enthousiasme te veel ga schrijven. Ik heb nog zoveel meer te vertellen maar dan ben ik morgen nog bezig.
Voor degene die het leuk vinden om te weten is hier mijn adres:
Bakti Kawaluyan
Jalan Bakti 5-7
Bandung
De straat is niet te vinden op google maps maar loopt parallel aan Jalan Sejahtera.
Ik heb een internet abonnement voor een paar euro per maand afgesloten dus mijn whatsapp doet het ook gewoon:)!
Sampai jumpa!
De eerste 3 dagen zitten er alweer bijna op maar ik heb nu al zoveel te vertellen! Dus ik zal bij het begin beginnen en proberen het niet al te lang te maken;).
Mijn reis hier naartoe verliep goed. Behalve een paar keer flinke turbulentie richting Singapore ging het prima. Toen ik in Singapore aankwam voelde ik me al gelijk een attractie. Ik zat te wachten op mijn volgende vlucht toen er opeens een vrouw naast me kwam zitten. Haar man wilde haar op de foto zetten en hij riep wel 3 keer ‘smile’ en toen ik keek maakte hij een foto en bedankte ze me en wilden ze van alles van me weten. Een beetje ongemakkelijk was het wel maar ik kon er wel om lachen. Ik hoorde dat het nog veel vaker gaat gebeuren dat ze met je op de foto willen dus ik ben heel benieuwd.
Toen ik in op het vliegveld in Bandung aankwam en alle controles had gehad wilde ik de ‘aankomsthal’ inlopen. Nou, die is er dus niet. Ik liep door het poortje en je stond gelijk buiten en daar stond iemand met mijn naam op een bordje te wachten. Het is echt een superklein vliegveld midden in de stad. Ik vroeg aan hem waar ik geld kon pinnen maar hij sprak natuurlijk geen woord Engels. Dus ik zat het uit te beelden en ik liet mijn portemonnee zien en toen hij het begreep wees hij naar binnen maar daar kon je alleen maar geld wisselen en ik had helemaal niks bij me. Dus op zoek naar een ATM. Eindelijk gevonden en natuurlijk staan er geen euro’s op dat apparaat dus ik had geen idee hoeveel ik moest pinnen om de taxi en mijn kamer te betalen. Dus op de gok dan maar wat proberen.
Onderweg naar de homestay ‘Bakti Kawaluyan’, waar ik de komende 2 maanden verblijf, hebben we wel 3 keer bijna een aanrijding gehad. De scooters vliegen overal tussendoor en rijden zelfs op de andere weghelft om in te halen terwijl er verkeer aankomt. Heelhuids aangekomen op mijn kamer vraag ik aan de vrouw die alles regelt daar waar er een supermarkt is. Zij spreekt gelukkig redelijk goed Engels maar haar tekenkunsten zijn echt belabberd. Ze tekende een plattegrond voor mij uit om naar de Paris of Java te gaan. Dat is een groot winkelcentrum. Ik snapte echt niks van de tekening dus ze had geregeld dat ik achterop de scooter moest bij de jongen die bij ons poetst. Ik had net de rit vanaf het vliegveld overleeft dus ik zag het niet helemaal zitten maar ik wilde liever ook niet verdwalen dus ben ik achterop gesprongen. We moesten echt door super smalle steegjes waar iedereen doorheen loopt dus het was af en toe echt heel krap. Het winkelcentrum is echt heel groot en ze hebben winkels zoals de Bershka, Zara, en Esprit dus ik ga me hier zeker niet vervelen! Er is hier ook een Ci-walk en die heeft ook echt van alles!
Verder heb ik een paar Nederlanders en een Indonesisch meisje ontmoet waar ik ’s avonds mee ben gaan eten en natuurlijk wie is de mol gekeken! Het duurt wel een dag voordat een aflevering is gedownload maar zo missen we niks:) We zijn met een ‘Ankot’ naar hun toe gegaan. Dit zijn kleine busjes waar je met meer mensen in zit en ze hebben geen halte en stoppen overal waar je maar wil in of uit stappen. Heel vaag systeem en ik snap nog steeds niet welk busje nou waar heen gaat. Toen we zaten te eten kregen we ook bezoek van ratten, een kakkerlak en een rare vliegende spin ofzo. Maar gelukkig ben ik niet de enige schijtluis en heb ik er op mijn eigen kamer gelukkig nog geen last van gehad.
Zondag ben ik met hun gaan zwemmen in een sportschool. Ze hebben daar echt van alles en het is echt heel dichtbij. Om daar te gaan zwemmen moet je officieel lid zijn dus ik ben stiekem naar binnen gegaan want er controleert echt niemand. Alleen toen hadden we een klein probleempje want we hadden allemaal een bikini aan en alle vrouwen die daar zwommen hadden t-shirtjes en leggings aan. Er zijn hier veel moslims en je wordt sowieso al aangekeken omdat je blank bent dus je kunt je maar beter een beetje bedekken. Maar na een hoop twijfel zijn we er toch maar in onze bikini ingegaan.
Vandaag heb ik Erita ontmoet. Zij gaat mij helpen met mijn onderzoek hier en ze heeft me het ziekenhuis en de kliniek laten zien. Dit ligt op 5 minuten lopen van mijn kamer. Ik ben echt aan iedereen die we tegenkwamen voorgesteld. Van dokters tot bewakers en ik weet van bijna niemand meer de naam... Het ziekenhuis is echt een beetje zoals ik het had verwacht. Ze hebben een tegelpad met een dakje erboven en je kunt links en rechts afslaan om naar verschillende afdelingen te gaan. Er wordt wel continue gepoetst dus het is heel schoon. In de wachtkamers is het echt super druk en mensen blijven vaak voor de deur slapen omdat ze van ver moeten komen en het niet te bereizen is in één dag. De kliniek zit tegenover het ziekenhuis en heeft op de begane grond ook geen muren langs het pad. Dit betekent dus dat als het regent, het water dus ook over het gangpad kan stromen.
Met de regen valt het hier verder wel mee. Als het regent, dan regent het ook echt heel hard en stroomt het over de straten heen. Er is niet overal een stoep dus dan moet je echt door het stromende water lopen en wordt je nat gespetterd door de auto’s die langs rijden. Wel lekker verfrissend!
We hebben vandaag ook vergaderd over mijn onderzoek. Als het goed is kan ik volgende week beginnen met testen. De ethische commissie hier moet eerst nog toestemming geven en ze willen eerst de vragenlijsten in Bahassa vertalen. Erita was hier vandaag al fanatiek mee bezig en zat overal waar we even moesten wachten druk te schrijven. Ze probeert mij ook wat woorden te leren maar ik weet de woorden nu al niet meer. Dus ik heb me voorgenomen om fanatiek met mijn lesboeken elke dag een uurtje te oefenen. Ze kunnen mijn naam hier trouwens niet zo goed uitspreken dus toen ik voorstelde om het dan maar op Anne te houden waren ze helemaal gelukkig haha.
Morgen mag ik met een dokter van de kliniek mee naar Bekasi. Dat ligt ten oosten van Jakarta en is ongeveer drie uur rijden. De toch daar naartoe lijkt me heel leuk en we gaan daar een andere kliniek bezoeken. Dus ik ben heel benieuwd.
Oh en het eten is hier echt heel lekker! We kunnen helaas niet koken in het gebouw waar we wonen maar je kunt voor nog geen euro echt heel lekker eten halen bij kraampjes die het daar ter plekke voor je klaar maken. Het schijnt goed klaar gemaakt te worden en de rest is er nog niet ziek van geworden. Ze hebben echt van alles om voor je te maken dus daar ga ik vaker mijn eten halen!
Ik ga nu stoppen voordat ik in al mijn enthousiasme te veel ga schrijven. Ik heb nog zoveel meer te vertellen maar dan ben ik morgen nog bezig.
Voor degene die het leuk vinden om te weten is hier mijn adres:
Bakti Kawaluyan
Jalan Bakti 5-7
Bandung
De straat is niet te vinden op google maps maar loopt parallel aan Jalan Sejahtera.
Ik heb een internet abonnement voor een paar euro per maand afgesloten dus mijn whatsapp doet het ook gewoon:)!
Sampai jumpa!
-
04 Februari 2013 - 15:19
Linda:
Lieve Annemoon,
nou zo te horen zijn de eerste drie dagen je goed bevallen, en ik kan me heel goed voorstellen dat jij daar een toeristische attractie bent ;) hihi, heel erg leuk om te lezen! Ik ga mezelf abonneren op je blog en wacht met smacht op je volgende verhaal!
have fun! -
04 Februari 2013 - 16:43
Job:
Klinkt heel mooi allemaal Annemoon! Je beschrijft het wel zoals ik verwacht had ongeveer. Verder wel heel slim dat je nog niet naar de valuta omwisselingkoers had gekeken :P en ik ben wel echt heel benieuwd naar dat eten :O
Veel plezier nog! -
04 Februari 2013 - 18:11
Daphne:
wauw annemoon!!! Geniet ervan! hahaha ik ga al je berichten natuurlijk volgen hè! Veel liefs! -
04 Februari 2013 - 18:46
Nicol:
Klinkt super leuk Annemoon! Ik heb helemaal dubbel gelegen om je verhaal :p kijk uit naar je volgende verslag! Liefs
-
04 Februari 2013 - 18:46
Hindrik:
Lieve Annemoon,
Mooi initiatief om je verhalen on-line te zetten: fijn voor de thuisblijvers om jouw wel en wee op deze manier te volgen en voor jou een mooie manier om een dagboek bij te houden. Ik ben blij dat de eerste dagen goed zijn verlopen en dat je de eerste contacten al hebt gelegd. Veel plezier en succes met je opdracht. Pas goed op jezelf !
Liefs, pap
-
04 Februari 2013 - 19:22
Ankie Debije:
Wohw annemoon, geniet maar want de tijd zal wel snel omvliegen!! -
04 Februari 2013 - 21:53
Franca:
Hoi Annemoon, lang leve het internet! Geweldig om op deze manier toch op de hoogte te kunnen blijven van het wel en wee van mensen die ver weg van Nederland aan de slag gaan. Jos en ik hebben genoten van jouw eerste verslag. Wat een belevenissen en dat terwijl je nog maar net vertrokken bent. Pas goed op jezelf en geniet vooral van alle bijzondere dingen die je tegenkomt. Groetjes, Jos en Franca. -
13 Februari 2013 - 15:05
Cleo:
Annemoooon! Ja hoor ik heb je verslag ook gelezen haha lekker op tijd :P
Maar het klinkt echt superleuk daar, hopelijk heb je carnaval missen overleefd :p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
