Einde van het avontuur

Hoi allemaal!
Hier alweer mijn laatste verslag! Het is alweer even geleden dat ik mijn vorige verslag heb geschreven maar er is in de tussentijd alweer zoveel gebeurt!
Ondertussen heb ik weer volop de toerist uitgehangen tussen het testen door. Ik ben onder andere met Sabine en Hinta naar een Holland Bakery gegaan. Die zie je hier best veel en ze zijn in oud Hollandse stijl gebouwd met een kleine windmolen op het dak. We wilden dus eens kijken hoe Hollands het binnenin was maar er is helemaal niks Nederlands aan! Alles heet taart maar daar blijft het dan ook bij. Daarna zijn we ergens Den Haagse Klappertaart gaan proberen. Iedereen hier vraagt of ik het ken omdat het Nederlands is maar ik heb er nog nooit van gehoord. Het is een soort appelcake maar dan kokos in plaats van appels. Erg lekker! ’s Avonds zijn we bij Hinta en Itcha gaan eten en kwam de nicht van Itcha. Zij werkt samen met een schoenmaker en je kunt dan zelf een ontwerp van een schoen, de kleuren, en de stof kiezen en dan maakt zij ze. Dus ik heb natuurlijk naast mijn custom made batik jurkje straks ook custom made schoenen:)! Allemaal erg goedkoop en precies zoals je het zelf wil.
Zondag zijn we naar Papandayan gegaan. Dat is een grote vulkaan op ongeveer 3 uur rijden buiten Bandung. We hadden een driver geregeld die ons om 7 uur ’s ochtends kwam ophalen maar het was erg druk onderweg waardoor we er toch wel ruim 4 uur over hebben gedaan. Onderweg natuurlijk weer genoten van de prachtige omgeving en na de korte playlist van de driver wel 5 keer opnieuw gehoord te hebben waren we eindelijk bij de voet van de berg. De weg naar de plek van waar de wandeling naar de krater begon was echt heel slecht dus halverwege wilde onze driver niet meer verder rijden. Toevallig kwam er net een kleine, lege truck aan dus tegen een vergoeding heeft die ons naar het startpunt gebracht. Het was namelijk nog 4 km daarheen en dan moesten we nog 2 tot 4 uur lopen rondom de krater dus dat zagen we niet helemaal zitten. Achterop de truck was echt geweldig. Een hoop hobbels en kuilen dus zijn we maar gaan staan en moesten we ons goed vasthouden aan de bestuurderscabine want als de weg goed was scheurde de truck ook echt heel hard door de bergen. We zaten natuurlijk flink te gillen en te lachen door al die hobbels dus de chauffeur had ook weer de grootste lol. En iedereen die we onderweg tegenkwamen zat te zwaaien want ze zien daar niet elke dag bules (blanken) gillend achterop een truck. Toen we aankwamen hebben we even geluncht, een gids geregeld en zijn we begonnen aan onze barre tocht. We waren namelijk nog geen kwartier onderweg en het begon al flink te regenen. We hadden paraplu’s maar onze gids volgde niet het normale pad waardoor we met onze tassen en paraplu’s over allemaal rotsen moesten klimmen en door riviertjes heen moesten. We werden natuurlijk algauw helemaal doorweekt dus de paraplu was alleen maar voor de show. Het is wel echt een super mooi gebied. Overal liggen gele stenen van de zwavel en spuit er zwaveldamp uit de rotsen die heel warm aanvoelt. Het stinkt wel echt heel erg waardoor we mondkapjes ophadden. Ook de riviertjes zijn heel warm. Op een gegeven moment begon het echt te stormen en te onweren waardoor de riviertjes heel wild werden. Daardoor konden we niet naar de tweede krater toe. Ik voelde toch wel een lichte angst aangezien onze gids af en toe ook een beetje verward om zich heen keek. Hij zei dat wij maar moesten kiezen of we naar de tweede krater wilden maar dat er een kans was dat we dan niet terug konden komen. Keuze snel gemaakt dus en we zijn toen terug gegaan. Ondanks het weer was het echt de moeite waard! Helaas op de terugweg 6 uur erover gedaan want het was weer ontzettend druk op de weg maar het was echt een topdag.
De week erop ben ik weer verder gegaan met waarvoor ik hier eigenlijk ben: het onderzoek! We zijn weer flink opgeschoten. Dinsdag kon ik niks doen voor het onderzoek omdat het hier een feestdag was. Dus maar even weer wat bijgewerkt voor de studie en wat outlets afgegaan opzoek naar koopjes. Woensdag ben ik weer gaan testen en jawel, we hebben toen de laatste deelnemers getest! Dus alle data mooi op tijd binnen! Hoewel de allerlaatste deelnemer erg moeilijk te regelen was waren we wel ruim op tijd klaar en kon ik mij mentaal gaan voorbereiden op een pubquiz waar ik ’s avonds aan mee zou doen. We waren met 3 teams van de universiteit en ik zat in een team met Daphne en een vriendin van Itcha die ook uit Bandung komt. Erg handig want er waren behoorlijk wat vragen over Indonesië en de taal;) En jawel we hebben gewoon de derde plek behaald haha! Het was op het dak van een hotel dus we hadden best wel mooi uitzicht en het eten was natuurlijk ook weer erg lekker dus een geslaagde avond.
Donderdag had ik de graduation van Erita en ze is nu officieel psychiater. Het was heel leuk om te zien en je hoeft niet heel goed Indonesisch te kunnen om te begrijpen waar het overgaat. Op een gegeven moment kwam er een oude man naast me zitten die ik al eerder had ontmoet en hij spreekt ook Nederlands. Hij ging echt elk detail van het programma boekje aan mij uitleggen (inclusief de hele lijst met namen van psychiaters met hun afkomst en geloofsovertuiging) dus dat was best wel grappig. Om half elf was het al afgelopen en stond de ‘lunch’ klaar. Ik had niet bepaald zin om rijst te gaan eten met alles erop en eraan want ik had nog niet zo lang daarvoor ontbeten maar nadat 5 mensen hadden gezegd dat ik moest eten ben ik toch maar wat gaan opscheppen. Voor het eerst in mijn leven rijst met kip enzovoorts op de vroege morgen en ik moet zeggen dat ik toch liever gewoon een boterham heb;).
Zaterdag ben ik met acht andere mensen van het ziekenhuis om 7 uur ’s ochtends naar kawah putih gegaan. Dit is een krater van een vulkaan waarin een meer ligt en dat meer is wit! Het is echt heel bizar om te zien. Het stinkt er echt enorm door de zwavel waardoor je er officieel maar 15 minuten mag rondlopen maar we hebben er toch wel een uur rondgelopen. Op zich kun je alleen maar een klein stukje om het meer heen maar we hebben natuurlijk enorm veel foto’s gemaakt met z’n allen en jawel ik moest natuurlijk weer met allemaal vreemde mensen op de foto. Af en toe heb ik echt het idee dat ze denken dat ik beroemd ben ofzo want ze staren naar je en maken foto’s van je. Ik ben er na 2 maanden wel een beetje klaar mee dus ik zou echt nooit een bekend iemand willen zijn;). Na kawah putih was ik toch wel een beetje misselijk. Misschien toch iets te lang daar rondgelopen.. Daarna zijn we doorgereden naar een heel mooi meer tussen de theeplantages. We hebben tussen de theeplantages en rond het meer gewandeld. Het zag er heel mooi uit want er hing mist boven het meer. Toen was het toch al vrij laat en zijn we direct door gereden naar aardbeienvelden. We wilden namelijk nog naar heet water bronnen om te gaan baden maar we moesten ook nog terug naar Bandung dus dat ging niet meer lukken. We hebben onze eigen aardbeien mogen plukken in de velden en ze zijn echt heel lekker! ’s Avonds hebben we nog met z’n allen gegeten en 700 foto’s rijker was het echt een hele gezellige dag! De volgende dag stond natuurlijk ook weer volgepland. ’s Ochtends ben ik met Sabine naar een zondagmarkt geweest die om 3 uur ’s nachts al begint! Het drukste moment schijnt tussen 5 en 7 uur ’s ochtends te zijn maar wij vonden 8 uur al vroeg genoeg;). Het is echt een hele leuke markt die tussen de bamboe bomen in ligt. Het is een hele lange straat waar ze echt van alles verkopen. Ik zal even een kleine opsomming doen: groente, rottende vis die al uren in de zon ligt, illegale DVD’s, lederwaren, alles wat je maar kan frituren (en daarmee bedoel ik dan ook echt alles), gekleurde kuikens (roze, groen, blauw), kleine zeebeestjes met speelgoedhuisjes erbovenop, goudvissen in plastic zakjes en ga zo maar door. Echt bizar. Vooral de dieren vond ik nogal schokkend. De kuikens werden verkocht in hele kleine doosjes aan kinderen en de goudvissen hingen in de plastic zak in de volle zon. Bij een kraampje was er zelfs een zak gesprongen door de hitte en de vis viel dan in een bak eronder. Ze worden gewoon levend gekookt…Toen kwamen we een beetje op het einde van de markt en daar had je echt een heel mooi uitzicht over Bandung. ’s Middags zijn we naar Gedung Sate gegaan. Dat is een gebouw dat in de koloniale tijd door de Nederlanders is gebouwd. Er lag een hele grote markt voor maar deze had gelukkig niet al die nare dierenpraktijken. Daarna zijn we nog even naar een geologisch museum gegaan en toen hebben we geluncht in het lekkerste restaurant van Bandung: Hummingbird. Een aanrader;)!
Gisteren heb ik mijn nieuwe schoenen gezien maar er moeten nog een paar aanpassingen worden gedaan want de schoenmaker heeft zijn eigen smaak laten meespelen:p. Nu maar hopen dat ze op tijd klaar zijn maar anders neemt iemand anders ze een paar weken later voor me mee:). Vandaag ben ik nog naar een zeven verdiepingen tellende stoffenmarkt geweest. Echt enorm en ze hebben echt alle soort stoffen en patronen die je je maar kan bedenken!
De plannen voor de laatste dagen zijn een afscheidsdiner en naar de hotsprings gaan. En donderdagavond ga ik Eveline ophalen van het vliegveld want die komt een paar dagen hier vanuit Singapore. We gaan dan samen reizen met de trein naar Yogyakarta waar we ’s werelds grootste budhistische tempel gaan bezoeken en misschien nog naar een vulkaan gaan. Dat wordt dus heel gezellig en een avontuur want we gaan terug met de nachtrein en ik hoor nogal gemixte verhalen over die trein dus ben benieuwd!
En dan vlieg ik maandag alweer naar huis.. De tijd is echt super snel gegaan en ik heb het echt zo naar mijn zin gehad hier! Ik heb iedereen thuis wel gemist maar omdat ik zoveel dingen heb gedaan hier had ik gelukkig heel wat afleiding. Ik heb hier nieuwe vrienden gemaakt en ik zou het zo nog een keer doen en ik kom zeker snel weer terug naar Bandung! Het enige wat ik niet ga missen is al het gestaar (ik begin nu ook al andere blanken aan te staren:p) en het langzame, inefficiënte gedoe haha;).

Jumpa lagi!

Hier nog een paar weetjes:
- Ze zijn er hier zeker van dat er in de stroopwafel kokos zit, en dan zeggen dat ik eigenwijs ben..
- Angkots staan soms wel 10 minuten stil langs de weg en niemand weet waarom.
- Soms zit je met 12 man opgepropt in een angkot waardoor er gewoon kans is dat er iemand uitvalt (ik heb namelijk ook al eens in die positie gezeten;))
- Er ligt best veel afval op straat en ze verbranden dit waardoor het heel erg kan stinken.
- Boeren is hier (helaas) niet onbeleefd.
- Ze verven hier kuikens en verkopen goudvissen in plastic zakjes, erg zielig:(
- Ik vind het nu duur om 4 euro voor een maaltijd te betalen in een restaurant.
- Alles draait hier om eten, zelfs als je net genoeg hebt gegeten wordt er alweer voorgesteld om te gaan lunchen (maar goed dat ik niet langer blijf want anders ben ik straks miss piggy als ik terugkom)
- Een klein meisje hier in de straat roept elke dag bule (blanke) naar ons, helaas heb ik het een keer terug geroepen en nu houdt ze helemaal niet meer op haha.
- Ik ben hier elke dag met gevaar voor eigen leven de weg gaan oversteken en ik ben maar 2 keer bijna van mijn sokken gereden. Vind ik best knap:p
- Kinderen van 12 jaar racen hier al op de scooter door het verkeer en een rijbewijs voor de auto kun je gewoon kopen zonder examen te doen..
- Alleen nog maar in west-java sterven per dag 80 mensen in het verkeer, gezien het vorige punt verbaast me dit ook niks..
Er zijn nog zo veel meer dingen maar die vertel ik wel als ik weer terug ben;)!